16. yüzyıl Osmanlı döneminde olduğu gibi Hindistan’da da altın çağını yaşayan çini sanatı yine bizde olduğu gibi 18. yüzyılın sonlarına doğru varlığını yitirmiş. Bugün Hindistan’da çini ve seramik sanatı yeniden hayat bulurken, çalışma sistemleri hala eski yöntemlerle sürüyor.
Elektronik mühendisi Lyla Freechild ve arkadaşı Yoga hocası Shammi Lave, Hindistan’dan İznik’e 8 bin 780 kilometre yol katederek dünyaca ünlü İznik çini sanatını öğrenmeye geldi. Hindistanlı iki arkadaş, Gani Çini Sanat Atölyesi sahibi Ganimet Kızıltan’dan bilgiler aldı. Atölye sahibi Kızıltan ise “Kültürler arası etkileşimde bulunmak çok güzel bir duygu. Freechild, çini sanatıyla uğraşıyor. Fakat daha çok seramik üretiyorlar. Bunu da yaparken kuvars kullanıyorlar. İki gündür beraberiz anlattıkları karşısında hayran kaldım. Kullandıkları yöntemler eski dönemlerdeki ustalarımızın teknikleriyle aynı. Boyaları taşta öğüterek elde ediyorlar. Sırlama teknikleri aynı. Bir fark var oda desenlerimiz farklı. Çini ve seramikleri ilkel fırınlarda odun ateşi ile pişiriyorlar” dedi.
Osmanlı döneminde olduğu gibi Hindistan’da da çini sanatının 16. yüzyılda en parlak dönemini yaşadığını anlatan Lyla Freechild, “Hindistan’da yapılan çini ve seramikler, 16. yüzyılda tıpkı Osmanlı’da olduğu gibi en parlak dönemine ulaşmış ancak, yine Osmanlı’da olduğu gibi ekonomik kriz ve başka nedenlerle bir dönem son bulmuş. 19. yüzyılda ise yeniden ortaya çıkmış. Bugün Hindistan’da bu sanatı tamamen geleneksel yöntemlerle yapmaktayız. Malzemeler ise İznik çinisinde kullanılanlarla aynı. Uyuşmayan tek şey ise dekor. Her milletin ve kültürün kendine özgü çizgisi var. Osmanlı deseneleri bu anlamda çok farklı. Renklerde bir farklılık yok bizimde çini de kullandığımız ana renkler turkuaz ve mavi. Çini kültürü Hindistan’a İran ve Özbekistan’dan geliyor” dedi.
