Olmayan turizmin olağan kutlaması!
Bizler bunu her yıl mütemadiyen kutlarız!
Biz bize kutlar hoşça da vakit geçiririz…
Örf ve adetlerimizi hatırlar geçmişi yad ederiz…
Yine biz bize söylemlerle nutuklar atarız ki, öf değme gitsin!
Yurt dışından gelen akın akın yabancı turistler ile gülen yüzler, dolan cüzdanlar var sanırsınız…
Bitinya’nın, Roma’nın, Selçuklu’nun ve Osmanlı’nın yurdu İznik’te biz bize turizm kutluyoruz…
Eserleri ile dünya ya kafa tutacak zenginliğin içinde debelenip sessizleri oynuyoruz…
Bir ara Unesco’nun listesine girdik diye sevindik! Ancak, yedek kulübesinden çıkıp da sahalara dönemedik hala…
Her gelen, gidenle aynı sözleri sarf etti… “İznik Dünyaya Açılan Medeniyet Kapısı” dedi…
Ama o kapının kilidine bir anahtar bulup da kimse açamadı…
Kilitli kapıların ardında bir şehir var sanki…
Gelecek çilingiri bekliyor…
Gelmeyecek arkadaş o çilingir, açılmayacak o kapı, ben ümidimi yitirdim artık…
Bakın size bir hikaye, Nicea (İznik) adında bir şehirden bahsedicem size!..
Yıllar, yıllar önce…
İznik adında güzel şirin bir ilçe varmış…
Bitlisi, zengini, her uyruk ve ırktan insanı ile hayat bulan!
Sineması, orkestrası, tiyatrosu, konserleri ile coşan…
Suyundan çay demlenip içilen, pırıl pırıl masmavi renkte gölü olan…
Söğüt ve çınar gölgesinde sıra sıra kurulan kamp çadırları olan…
Hello.. Seslerinden geçilmeyen…
Kumsalında yakılan ateş etrafında toplanılan…
Şarkıların ardı arkası kesilmeyen…
Kahkaların yankılandığı…
Anıların hiç bitmediği…
Farklı kültürlerin kardeş olduğu…
Masal gibi dimi tüm bunlar… Evet gerçekten böyle bir kentti İznik…
Bugün İznik’te yabancı turist görüp haber verene bir hafta tatil bizden kampanyası yapılacak neredeyse.
“Turizm Haftamız” kutlu olsun!
Halil Ataş yazdı…
